TripAroundTheWorld

Het debuut album "Above the Roofs" van de Kroatische singer-songwriter/gitarist Branko Galoic wonend in Amsterdam, is verschenen op Snail Reords. De 13 tracks op dit album nodigen je uit om een kijkje te nemen in zijn wereld van het verlangen naar liefde, zijn leven onderweg en verhalen van hedendaags ballingschap. Een originele CD met een ander soort Balkan en Europese blues.

BIOGRAFIE

Soms heb je het geluk te kunnen bemiddelen in belangrijke ontmoeting tussen twee mensen, je stelt ze aan elkaar voor en veel later pas begrijp je dat het veel invloed gaat hebben op beide mensen, zowel persoonlijk als zakelijk. Djordje Matic was zo'n bemiddelaar. Maar laten we het verhaal van voren af aan beginnen.

Djordje Matic uit Kroatië was zijn leven lang al erg geïnteresseerd in muziek. Op een gegeven moment verhuisde hij naar Nederland en kwam hier als muzikale enthousiasteling weer veelvuldig in contact met muzikanten uit zijn 'oude' land die hem graag hun muziek wilden laten horen. Vaak leek het echter wel of ze ieder gevoel voor de realiteit verloren hadden, als hij zou afgaan op de kwaliteit van de Cd's en cassettebandjes die hij ontving. Elke keer hoopte hij op een verrassing, iets nieuws, iets spannends te kunnen beluisteren, maar het grote enthousiasme waarmee de meeste muziek gemaakt was, verhulde nooit het gebrek aan originele muzikale ideeën of eenvoudigweg de praktische vaardigheden. Hij was dus in eerste instantie wat cynisch toen hij een paar jaar terug via een andere muzikant hoorde over een jongeman in Amsterdam, die net als hij uit Kroatië kwam en een geweldige gitarist zou zijn. Toch was zijn nieuwsgierigheid nooit verdwenen en hij vertrouwde het oordeel van de net genoemde collega. Wie weet had hij ook een tape of CD? Aldus geschiedde, tijdens een van die natte Nederlandse winters, ontmoetten ze elkaar in een café.

Zijn naam is Branko Galoi? en opvallend was zijn bescheidenheid, maar ook de energie en de positieve 'vibe' om hem heen. Hij dronk zijn drankje en ging weg, maar niet voordat hij een CD achterliet, het eerste album dat hij in Kroatië had opgenomen met zijn eigen bescheiden arrangementen - een instrumentaal album om precies te zijn en gemaakt, eigenlijk onnodig om te zeggen, met een klein budget. De zaken zagen er weinig veelbelovend uit, hij was een jonge man, wat betekende dat hij opgroeide in die verschrikkelijke jaren negentig en zelfs erger, ver in de provincie met alle gevolgen van dien. Zijn muziek kon bijna onmogelijk goed zijn. En dit had niets te maken met een vooroordeel. Iemand met een greintje eerlijkheid en met enige kennis van zaken, zou er hetzelfde over gedacht hebben.

Gelukkig gebeuren er soms kleine wonderen; ondanks het feit dat dit album overduidelijk was opgenomen met een klein budget, bleek het een warm geheel, met een verrassende volwassenheid. Dit was een echt, serieus album, waarvan het spel professionaliteit en muzikale behendigheid uitademde. Je zou een paar beroemde spelers kunnen herkennen in Branko's stijl, zowel in zijn elektrische als akoestische nummer, maar zijn toon was hoe dan ook heel indrukwekkend en zeker zijn eigen. In een organische combinatie met zijn geweldige drummer en een keyboardspeler, had Branko een album gemaakt dat behoorlijk verschillende van de plek waar het gemaakt was. De reden waarom Branko terecht kwam in Amsterdam, was dan ook de kwaliteit van zijn muziek, hoe paradoxaal dat ook klinkt. De beperktheid van het land waar hij opgroeide, zorgde er uiteindelijk voor dat het hem weinig uitmaakte waar hij zou wonen. Zolang hij maar de mogelijkheid had om zijn muziek te spelen en niet aan andere niet-muzikale dingen hoefde te denken. Om dit doel te bereiken moest Branko natuurlijk vaak de eindjes aan elkaar knopen met non-muzikale banen en ontelbare sessies met andere muzikanten. Al deze goede en slechte ervaringen vertaalde hij in teksten en nieuwe liedjes.

Branko werd op een gegeven moment voorgesteld aan Dragi ?esti? van Snail Records, de Bosnische producer van Mostar Sevdah Reunion en hij reageerde met hetzelfde enthousiasme. Al gauw werd er gesproken over het opnemen van een plaat en in eerste instantie leek het heel snel te gaan. Met minimale financiële middelen werd een begin gemaakt en Branko en Dragi werden goede vrienden. Dragi noemde het grappend: 'a meeting of Diaspora brought together by a lowest common denominator'  i.e. the music. Dit gaat, boven alles, over een paar ex-pats die misschien niet de zakelijke relaties hebben, maar het werk beschouwen als een 'labour of love', iets dat langer zal voortduren en hen trots maakt als ze er op terugkijken. Het gaat over mensen die elkaar begrijpen, wat, als je het in de context ziet van hun beider wortels, niet zo onbelangrijk is als je in eerste instantie zult denken.

Vanwege wat organisatorische en financiële probleempjes duurde het allemaal wat langer, maar ze hadden daardoor wel alle tijd om goed na te denken over de muzikale richting en gasten te vragen om mee te spelen. Hun bijdrage aan ABOVE THE ROOFS, Branko's eerste vocale album, kan dan ook niet overgewaardeerd worden. Het is bijna een Babylonische mix van nationaliteiten geworden, iets wat volgens Branko bijna alleen in Amsterdam kon plaatsvinden. Zo is er bijvoorbeeld bassist Richard Degener, wiens band diende als de kern van Branko's eigen band in de huidige vorm. Geweldige gastmuzikanten, zoals de virtuoze accordeonist en klarinettist Mustafa Santic en Nedjo Kovacevic op viool (Bosnische leden van Mostar Sevdah Reunion), Nederlandse muzikanten als drummer Casper Gimbrere, saxofonist Chris Corstens en Udo Dermans. En een Duitse percussionist gespecialiseerd in Turkse, Zuid-Amerikaanse, Spaanse en allerlei andere soorten van etno-percussie (Tarabuka, Conga). Het album werd geproduceerd door de net al genoemde Dragi ?esti?. Twee namen moet extra benadrukt worden; de Bulgaarse zanger en Bouzouki-speler Janko Brekov en de Bosnische accordeonist Merima Kljuco. Samen met Branko, hebben ze in een enkel nummer een soort van 'Balkans circle' uitgetekend, de nauwe etnische en culturele muren overstijgend, terwijl ze al doende een nieuwe 'sound' creëerden, waarvan we zeker meer gaan horen in de toekomst.

Hierin ligt de poëtische gerechtigheid van dit project: de beperkingen die Branko achter zich liet en waarom hij naar Nederland kwam, eindigden in een samenspel van gelijkgestemde zielen. Mensen uit verschillende delen van de wereld die grenzen overschrijden met hun menselijke en muzikale energie. Met kameraadschap, met de uitwisseling van ervaringen en met het beste wat ze samen bracht, de muziek, altijd de muziek. (uit een tekst van Djordje Matic)