Ana Moura Fado, Portugal
Met haar rijke alt-stem verovert ze haar publiek in vele landen over de hele wereld, op het podium en via haar CD's. Ze werd al genomineerd voor een Edison en trad als eerste Portugese act op in de prestigieuze en uitverkochte Carnegie Hall (New York). In haar thuisland kreeg ze al eens de prijs voor "best performer" van de Amália Rodrigues Foundation en buiten Portugal ontving ze o.a. een award van PALCUS (Portuguese American Leadership Council Association), de belangrijkste organisatie van de Portugese gemeenschap in Amerika.
Nota bene in Japan kocht muzikant Tim Ries (saxofonist The Rolling Stones) een album van Ana Moura en wist dat dit de stem was waar hij al zo lang naar zocht. Voor het Rolling Stones Project wordt aan een select aantal artiesten over de hele wereld gevraagd om hun interpretatie te geven van Rolling Stones liedjes. Uit de samenwerking met Ana ontstonden uiteindelijk twee "nieuwe" tracks en in het kader van dit project trad Ana twee keer op, in New York en San Francisco. Ook werkte Tim Ries een tijdje later mee aan Ana's derde album. De overige heren van The Rolling Stones ontmoetten Ana pas een dag voor hun concert in een van de grootste stadions van Lissabon (Alvalade XXI). Ze waren aanwezig bij haar optreden in een Fadohuis in Linhares en raakten meteen onder de indruk. Met als gevolg dat de dag erop rond de 40.000 mensen getuige waren van een ongebruikelijk, maar geweldig duet tussen Ana Moura en Mick Jagger! Ze zongen samen No Expectations.
Ana groeide op in Coruche in een familie die veel van muziek hield, en dan vooral Fado. Al op jonge leeftijd viel haar stem op, ook al lag haar passie toen elders, zoals meestal het geval is op die leeftijd. Ze verhuisde naar Carcavelos en zong in de pop/rock band Sexto Sentido. In die tijd trad ze ook af en toe op in Fadohuizen, op uitnodiging van verschillende Portugese gitaarspelers. Tijdens een van die sessies hoort Maria da Fé (een belangrijke Fado zangeres) haar en neemt haar aan om in Sr Vinho te komen zingen, een van de bekendste Fadohuizen van Lissabon. Het bleek een geweldige leerschool en het begin van Ana's carrière.
Ze ontmoette daar ook haar muzikale partner Jorge Fernando. Hij was jaren de gitarist van Amália Rodrigues en schreef/schrijft prachtige nummers. Uit deze samenwerking ontstond Guarda-me a vida na mão (2003), met o.a. Sou do fado sou fadista, een regelrechte klassieker. In 2005 kwam Aconteceu uit, met een deel traditionele Fado (dentro de casa) en de andere helft bestond uit tracks die de grenzen van en rond de Fado aftastten (a porta do fado). Ana nodigde muzikanten uit verschillende muzikale disciplines uit, zoals Tozé Brito, Tiago Bettencourt en Miguel Guedes (Blind Zero). Deze plaat betekende haar doorbraak, ze treedt op in het Getty museum, zingt op het filmfestival in Cannes en verkoopt zalen over de hele wereld uit. Pas met de release van Para alem da saudade (2007) verovert ze echt de harten van de Portugezen. Ze laat met deze CD haar volwassenheid als Fado zangeres horen en toont de nieuwe muzikale paden van de traditionele Fado erfenis. Met medewerking van o.a. Amélia Muge, Fausto, Patxi Andion en Tim Ries. Op deze plaat staat ook Os Búzios, het lied dat haar bekend maakte en wat overal ter wereld wordt meegezongen. Ze doet uitgebreide tours in Europa en verovert daarnaast Mexico en Amerika. In 2008 treedt ze op in de twee meest prestigieuze concertzalen van Portugal, het Coliseu van Lissabon en Porto, beide zijn uitverkocht, iets wat zelden gebeurt bij een Fado concert in Portugal. Van deze live registratie verschijnt de CD+DVD Coliseu.
Hoe zal Ana's carrière zich verder ontwikkelen? Het is soms moeilijk te voorspellen. In 2009 was Prince aanwezig bij een concert van haar in Parijs en hij werd betoverd door haar stem. Hij had haar album al gehoord en raakte toen nog meer overtuigd van haar talent en haar gave. We wachten vol spanning wat hieruit gaat ontstaan... Ondertussen bekijkt Ana haar leven van dag tot dag en doet ze wat ze het beste kan; met haar buitengewone stem geeft ze ons een kijkje in het diepste van haar ziel.
‘Desfado’ (2013) is Ana Moura’s vijfde album, waarop ze de versmelting van fado en pop steeds meer opzoekt. Het album werd geproduceerd door Larry Klein (Joni Mitchell, Tracy Chapman, Raoul Midon) en opgenomen in Los Angeles. Aan het album werkten onder meer Herbie Hancock, Dean Parks (o.m. Marvin Gaye en Stevie Wonder) en David Piltch (o.m. Bob Dylan) mee. Daarnaast speelt Ana Moura op het album samen met traditionele fadomuzikanten als Ângelo Freire en Pedro Soares