TripAroundTheWorld

Het zesde album van Zuco 103 is deels opgenomen in Rio de Janeiro en deels in hun eigen studio in Amsterdam. Op een natuurlijke manier neemt Zuco 103 steeds een beetje meer afstand van de op samples gebaseerde muziek. Dit album kenmerkt zich door een zuivere, akoestische en uitgebalanceerde melodieuze sound. Het lijkt alsof het album is geproduceerd met een soort stoere vanzelfsprekendheid; sprezzatura  (vrij vertaald de kunst om iets moeilijks makkelijk te laten lijken).

In maart 2007 gaat de band naar Brazilië voor een omvangrijk project. In samenwerking met de ontwikkelingswerkers van Ibiss, produceren ze demo's voor diverse bands, meestal bestaand uit oneerlijk bedeelde (ex) straatkids uit de favela's.

Daarnaast toeren Lilian, Stefan en Stefan voor de Braziliaanse releases van hun voorgaande cd's en starten ze de opnames voor het album dat After The Carnaval gaat heten, in de schitterende Toca do Bandido studio.

Geïnspireerd door Brazilië, de beroemde studio en vol met nieuwe ideeën, werken ze voor het eerst samen met multi-talent op gitaar, cavaquinho en banjo Sergio Chiavazzoli (gitarist van Gilberto Gil)  en de briljante percussionist Marcos Suzano. Alle musici hebben een instant ‘klik'. Wederzijds respect, plezier, virtuositeit en een open blik: elementen die, vanaf het moment dat ze elkaar ontmoetten, resulteren in een koortsige opwinding. Onmiddellijk ontstaan er nieuwe geluiden. Country Samba bijvoorbeeld. Wat een ongelofelijke ervaring was dat....

Terug in Amsterdam wordt alles als vanzelfsprekend samengevoegd tot die sprezzatura-balans van melodieën en ritmes, die rechtstreeks je hart binnenkomt en het meteen harder doet kloppen. Met altijd de bijzondere mix van Lilian Vieira's prachtige, warme stem, het virtuoze glitterpop toetsenspel van Stefan Schmid en de slimme, krachtige beats van Stefan Kruger.

After the Carnaval begint met de vrolijke energieke single Nunca Mais. Het grooved met Beija A Mim, rockt in Pororoca, is licht melancholisch in The Same Way, verklaart de liefde in Cria, is confronterend als She, brengt in balans met Fulero, is gevoelig in Madrugada en werelds bij Ginga De Criança, wordt obscuur in Begrimed (met Steye), brengt onvervalste Brazilfunk in Back Home en nostalgie bij Espero en laat je tenslotte geroerd achter met de prachtige ballad Volta.