Megafaun World Fusion, Verenigde Staten
BIOGRAFIE
Het lijkt wel een foto uit de seventies: drie mannen met baarden op paarden staren melancholiek in de lens. We hebben het hier over Megafaun en je zou ze de 21ste eeuwse afstammelingen van Crosby, Stills & Nash kunnen noemen, tenminste op het gebied van vocale harmonieën. Megafaun is familie van de succesvolle band Bon Iver. Tweederde Megafaun zat vroeger met Justin ‘Bon Iver' Vernon in de cultband DeYarmond Edison. Megafaun zelf is opgericht door de broertjes Brad en Phil Cook, samen met Joe Westerlund.
Megafaun maakt deel uit van het zeldzame ras van jonge artiesten die gedreven worden door een niet te lessen dorst voor alle geluiden en stijlen. Banjo, harmonieën of dissonantie... niets is hen vreemd. Dat alles bij elkaar past ligt aan het vakmanschap en het improvisatie talent van de heren van Megafaun.
Hoewel ze zeer op hun gemak zijn met verschillende stijlen van Amerikaanse folkmuziek, hebben ze traditie op een meesterlijke manier herontdekt door het samen te voegen met vreemde elementen. Met andere woorden (en volgens Pitchfork):
‘Megafaun don't just catalog American musical languages, they breed them.'
Brad, Phil en Joe spelen al samen in bands vanaf dat zij elkaar hebben ontmoet op Jazzkamp in Wisconsin als tieners. Samen met maatje Justin Vernon, maakte het trio de stap naar de andere kant van het land van Wisconsin naar North Carolina, voordat DeYarmond Edison uiteindelijk uit elkaar ging in 2006. Megafaun ontstond kort daarna en ze gingen door met het opnemen en uitbrengen van hun debuutalbum ‘Bury the Square' in 2007 (nog niet uitgebracht in Europa). Ondertussen toerden ze aanhoudend in de Verenigde Staten - 250 shows de afgelopen twee jaar - en in het proces ontwikkelden zij een muzikale taal die vertaald is met zeldzame welwillendheid en eerlijkheid op ‘Gather, Form & Fly'.
‘Gather, Form & Fly' is in een ode aan de dood, de liefde, muziekgeschiedenis (van blues tot musique concrète), gemeenschap, traditie, melodie en experimenteren. Het album is opgenomen in drie slaapkamers, een keuken, een yoga studio, een woonkamer, een kelder en in een verboden piano studio van de universiteit, waar ze hadden ingebroken om een gestemde piano te vinden. Om stappen vooruit te kunnen zetten, schakelde Megafaun Chris Stamey in (The dB's) om te helpen mixen en om ‘Gather, Form & Fly' te sturen, waardoor een extra dimensie werd toegevoegd aan het briljante resultaat.
Degenen die Megafaun's muziek al hebben ervaren op het podium, onder bomen, in galerieën, uit oordoppen of op de autoradio zullen niet teleurgesteld zijn... en vele muziekharten zullen snel veroverd worden door hun brede stilistische en emotionele palet.
‘We have an all-inclusive, listener-sensitive, tradition-hungry, innovative and genuine practice of improvisation. The stylistic spaces we inhabit during these improvisations can span influences from dissonant 50s electronic music, musique concrete, and free jazz; to a melodic consonance associated with traditional American folk and popular song forms, as well as some traditional influences from other parts of the world (African, Cuban, South American Rhythms). Really, we feel all these musical styles, when incorporated in the improvisational life of this band, become part of our own folk tradition.' - Joe Westerlund van Megafaun.
De pers over Gather, Form and Fly
Megafaun don't just catalog American musical languages, they breed them. Who else could pull off a song that sounds like the buxom man-folk of Crosby, Stills and Nas, but moves with finesse of Reichian process music? ... - a song, no less, about the desert immolation of (The Byrds') Gram Parsons' corpse? As the story goes, Parsons wished to be cremated in Joshua Tree, but after he overdosed, his stepfather arranged a private ceremony in New Orleans. Phil Kaufman, Parsons' road manager, stole the body and drove it to Joshua Tree, then doused it with enough gat to create a spectacular explosion. Just like the tension between the stepfather's conservatism and Parsons' Libertinism ended in flames, the collision of the conventional and the progressive on ‘Kaufman's Ballad' created plenty of heat. Restrained energy flickers, gradually intensifying, around a hard-flecked banjo melody. Some bowed terror buzzes around like a fighter pilot, or a mosquito - scale is tricky in the desert - and gradually assumes a needling omnipotence. Rainbow-streaked vocal harmonies pour into solo lines that squeak on rusty hinges. Drummer Joe Westerlund carves the roiling mass into sculptural planes by inescapable degrees, until everything locks together, and you realize you've been waiting for this the entire time - the instant when the fuel touched the flame. - Pitchwork track review of ‘Kaufman's Ballad'
Megafaun's second album Gather, Form & Fly finds the brothers Brad and Phil Cook and Joe Westerlund in a natural state of unbounded eclecticism. Drones follow pristine ballads. Plucky bar hops are stormed by free noise howls. Water drips over hand drum circles. Pastorals implode. And, of course, there are those three-part Crosby, Stills and Nash harmonies. Take a listen to the dusky ‘Kaufman's Ballad', which goes out to Gram Parsons' manager, Phil, who stole parsons' post-funeral body and cremated it in Joshua Tree desert with gasoline, per Parsons' request/ Something very comforting about that. - Stereogum
I mix a lot of records these days, and sometimes I don't know much about the band before the tracks arrive. I'd mixed a record that I loved by the Rosebuds, called Life Like, and I knew that they where touring with a bassist from a band called Megafaun, a trio that had, in an earlier iteration, once included Justin Vernon of Bon Iver. Knowing that their instrumentation was banjo, acoustic guitar and percussion and seeing some energized, noisy clips on You Tube didn't prepare me for the record that showed up: It was a Cosby, Stills & Nash record! No, it was Workingman's Dead! No, it was Zappa and prepared-pianos Stockhausenian electronics! No, it was alt-country with some Pete Seeger in there, too! The first track I mixed. ‘Kaufman's Balled', told the tale of the stealing of Gram Parsons' body by Phil Kaufman, his road manager, and its subsequent burning in the desert. This modern but almost mythological tale was set to harmonies and shimmering chords that remarkably evoked that desert night, the atmosphere seemingly warped by the flames as Parsons' ashes danced. I was transfixed. Every track was distinct (the band has three different writers; this helps), and yet, all together it felt like an album - a connected piece of work - culminating in its dynamic peak, a song called ‘Guns', that lifts the spirits like the Clash and then dissolves them like Edgar Varese. We all know that ‘shuffle' and the iPod have made the long-playing album sequence a bit of a dinosaur, but I still believe in the long form, and Megafaum's Gather, Form and Fly is a good reason to worship there. - Chris Stamey in Magnet Magazine
