TripAroundTheWorld

Dit jaar won ‘Ming's Pretty Heroes' al de NCRV Open Podium finale. Juryrapport: ..."we werden het unaniem eens over het opvallende, creatieve, verrassende, roodharige Rotterdamse talent Ai Ming Oei en haar muzikanten." Nu komen ze ook nog met een splinternieuw album: Ok Mr. Mix. Voor de opnames gingen ze naar Antwerpen waar ze samenwerkten met Christophe Albertijn (wie eerder samenwerkte met o.a. Milow, Zita Swoon en Brazzaville) en het resultaat mag er zijn. ‘Ming's Pretty Heroes' is een band om in de gaten te houden!

BIOGRAFIE

 

Ai Ming Oei ('85) volgde in haar jeugd piano- zang- en ballet lessen. Op haar 15^e ging ze een jaar naar een high school in Amerika. Naast de reguliere vakken, stonden ook bijvoorbeeld drama en koor op haar rooster. Al snel veroverde ze een plek in het vocal jazz koor en de high school rockband. Het jazzkoor, waarin Ming een aantal solo's voor haar rekening nam, werd eerste van de staat Maine en vervolgens wonnen ze de eerste prijs van de Berkley high school competitie. Een hele overwinning voor zo'n klein schooltje.

Ming maakte in Nederland haar VWO af en behaalde haar ‘International Bacalaureate' in de Engelse taal voor native speakers. Ze zat in een aantal bandjes, volgde piano- en zanglessen en ze bereidde zich voor op audities voor de conservatoria. In 2005 werd ze aangenomen op de Codarts Popacademy en kwam er steeds meer achter dat er een singer/songwriter in haar schuilde. Ze regelde een optreden in een Rotterdams Café en speelde samen met gitarist Clemens Blacquière (Rigby, Nikki) bibberend haar eerste tien composities. Meer optredens volgden en ook werd Ming programmeur van de wekelijkse Singers Sunday Stalles.

Ming's Pretty Heroes bouwde uit naar een volledige popband en er werd een EP Cut Off from Gravity opgenomen in de Waterfront Studio. De band bestond uit Jordi Geuens, Bas Nuiver, Clemens Blacquière en Sjoerd de Vries.

Plannen voor een album werden concreet. Na demo's ontstonden preproducties, waarvan vele op het album zijn beland. Bassist Bas Nuiver was nauw betrokken bij het maken van de preproducties en produceerde zo een aantal nummers op Ok Mr. Mix. Toetsenist Sjoerd en Bas arrangeerden verschillende strijkers partijen die later door echte strijkers werden ingespeeld. Het album is in twee weken opgenomen in de Reanimator studio in Antwerpen, een plek waarvan de muzikanten allen zijn gaan houden.

Inmiddels vonden er bandwissels plaats: toetsenist Sjoerd werd vervangen door Jack van de Ven (Leona) en gitarist Gijs Coolen (Woost) verving Clemens. In mei 2009 wonnen ze de NCRV Volgspot Open Podium finale en eind september 2009 werd de CD Ok Mr. Mix gepresenteerd in Rotown.

 

Bas Nuiver: bas (ook o.a. Hermes House Band International & Stefan Schillband) / Jordi Geuens: drums (ook o.a. Postman & Lize) / Jack van de Ven: toetsen (ook o.a. Leona) / Gijs Coolen: gitaar, cello (ook o.a. Woost).

 

TRACK BY TRACK (door Ming)

 

1. Black and White: Geschreven voor stichting Corosa, naar aanleiding van het filmscript van de independent horror film The Blue Horse. Verteld vanuit het oogpunt van twee zusjes, waarvan de vader huurmoordenaar is. Hij is er van overtuigd dat hij echte slechteriken opruimt en ziet alles zwart wit. Daarbij vergeet hij zijn eigen familie.

2. Luckiest Man: Over mensen die bewust een "evil" leven lijden. Ze zien niet in dat hun verschrikkelijke daden gewoonweg niet kunnen. Ik dacht aan dictators uit Zuid-Amerika of Afrika, maar ook wereldleiders als Bush. De song is echter vrij interpretabel. Iemand anders dacht dat het nummer over god ging. Had ook nog gekund. Ik vraag me af of mensen die geen geweten lijken te hebben gelukkiger zijn.

3. Flower Flower: Drukt in metaforen uit dat je je altijd moet bedenken dat je uniek bent. Als je om je heen kijkt, zie je vast dat je echt heel anders bent dan alle anderen. Bedoelt om je daaraan te herinneren in tijden dat je dat nodig hebt.

4. Appealing: Geschreven in een periode dat ik dacht dat mensen niet zagen wie ik nou daadwerkelijk ben. Die zorg uitte zich weer in de vraag wie ik dan eigenlijk wel niet dacht te zijn. In die tijd voelde ik me vaker ongelukkig en was angstig om erachter te komen dat ik eigenlijk misschien wel helemaal niet de moeite waard zou zijn om "gezien" te worden. Dit was het eerste nummer dat ik ooit heb geschreven. Toen ik erachter kwam dat ik dat kon, voelde ik me een stuk beter!

5. Lighter Tale: Kranten lezen en het nieuws kijken zijn goed voor je algemene ontwikkeling. Toch doe ik beide bijna nooit. Er gaan zoveel mensen dood, er is zoveel ellende. Aangezien die droevigheid iets is dat ik dan lang bij me draag, sluit ik mij er soms liever vanaf.

6. Fled: Dit wilde ik al een tijd schrijven en na verschillende pogingen is het gelukt. Het gaat over mijn vader. Op zijn veertiende kwam hij met zijn (Chinese) familie onverwacht vanuit Indonesië naar Nederland. Hij werd noodgedwongen een beetje aan zijn lot over gelaten en maakte het ene na het andere sneue verhaal mee. Een enorm contrast met hoe ik en mijn zusje en broer zijn opgegroeid.

7. Masked Ball: Over de vicieuze cirkel, waarin mensen telkens weer bezig zijn met het tonen van status. Zoveel mensen doen zich anders voor en dragen maskers, zonder dat ze vaak weten waarom. Het lijkt wel een way of life om je toffer voor te doen dan je daadwerkelijk bent.

8. Writer's Block: Uit liefdesverdriet ontstaan soms liedjes. De leegte zorgt er eigenlijk voor dat je inspiratieloos bent. Eigenlijk spookte er steeds maar een zin door mijn hoofd, uit een liedje van iemand anders. Daarop is het nummer gebaseerd.

9. Brilliance and Love: Mijn allereerste liefdesliedje! Helaas voor degene waar het over gaat, omvat het niet alleen het gevoel van liefde, maar ook de nadelen omtrent creativiteit en hoe ik besloot om te gaan met rare reacties uit de omgeving.

10. Manic Conversations: De titel is bedacht door mijn vader. Hij kan namelijk nogal gek worden van de drukke conversaties die mijn broer, zusje en ik aan de eettafel voeren. Hij noemt ons dan manisch. In Manic Conversations worden de tegenstellingen niet alleen tekstueel benaderd, maar ook muzikaal is de dynamiek metaforisch voor manische en niet manische buien.

11. Shadow Scientist: Hier is de donkere kant van de mens gepersonifieerd. De Shadow Scientist is een expert in het stellen van pijnlijke vragen, het terughalen van duistere gedachten en hij kan zo je hele persoon met zich meesleuren naar zijn donkere hol.

12. Beehive to Behave: In de muziekwereld ben ik vaker teleurgesteld door mensen die overduidelijk kiezen voor commercieel succes boven integriteit. Iets waar ik slecht tegen kan. MPH is mijn Beehive en iedereen die daar mee te maken heeft is een familielid. Live is dit vaak de openingsong, waarmee ik direct ieders aandacht probeer te trekken. Ik begin a capella en bouw het met loopstation uit, tot het klinkt als een groot koor.