TripAroundTheWorld

De Achterhoekse band Boh Foi Toch maken inmiddels al 20 jaar muziek. Het is een mengeling van Tex-Mex, Cajun en Zydeco-achtige muziek. Hans Keuper is leadzanger en bespeeld de trekzak. Zingen doet hij in plat Nedersaksisch. In 1992 wordt de eerste CD uitgebracht: Zweet de Jongs. Nu, tien jaar verder, is de tweede CD uit: Gewoon Verdan.

Boh Foi Toch trekt nog steeds volle zalen en tenten, met name in Oost-Nederland. Bij de Uitmarkt in Amsterdam en op het Noorderslagfestival in Groningen waren ze ook aanwezig. Opvallend is dat na 20 jaar de kinderen van de eerste fans weer in grote aantallen naar de concerten van de band komen.

Het is augustus 1989. Hans Keuper, een Achterhoekse trekharmonicaspeler en Jan Manschot, de ex-drummer van Normaal, lopen elkaar tegen het lijf en willen samen wel muziek gaan maken. Muziek voor op de boerendeel, de daele. Muziek voor 30-ers, 40-ers en 50-ers. Walsen, polka's en valeta's. De bezetting, zo was het plan, zou in eerste instantie bestaan uit een harmonicaspeler, een violist, een klarinettist en een drummer. Dat pakt echter behoorlijk anders uit, want Jan voelt er wel voor om weer eens een oude bekende van stal te halen: Ferdi Joly, een gitarist. Jan en Ferdi kennen elkaar van Normaal. Jan is ooit als Brekken Jan Schampschot door het muzikale leven gegaan en Ferdi als Frederik Puntdraod. Ferdi is in die tijd net bezig met een nieuwe coverband, maar besluit toch om met Jan en Hans in zee te gaan. Het originele bezettingsplan wordt dus maar gelaten voor wat het is, temeer daar Ferdi ook nog met een bassist op de proppen komt: Willem te Molder. Ferdi en Willem spelen op dat moment toch al samen in een coverbandje. En zo komen de vier muzikanten elkaar tegen bij Hans Keuper in de tuin. Ze besluiten om cajun en zydeco-achtige muziek te gaan maken. Cajun is volksmuziek van de van oorsprong Franse bewoners van de Amerikaanse staat Louisiana. Zydeco leunt meer op een zwarte oorsprong. De voertaal wordt Nedersaksisch. Zingen in 't plat. De naam wordt Boh Foi Toch. Dat betekent zoveel als: Tjongejonge, 't is me wat! Wekelijkse repetities volgen en niet lang daarna wordt het viertal gevraagd om op het "Achterhoek Gala" te komen spelen in Hengelo Gelderland. Dat gala vindt plaats op 1 januari 1990 in zaal Concordia. Een kleine veertig muzikanten van diverse bands, waaronder Normaal, The Oxx Band, Ides of May, White Heat, is in oktober 1989 gevraagd om in een compleet andere bezetting een maand lang te repeteren om op dat gala een half uur podiumact te zijn. Hoofdact wordt een band, geformeerd rond de wereldberoemde soulzanger Arthur Conley, die inmiddels al weer een paar jaar in het Achterhoekse Ruurlo woont. De muzikanten van Boh Foi Toch doen ook mee en spelen als enige gewoon in de eigen bezetting. Een half uur vullen wordt net niet gehaald, want het hele repertoire van BFT tot dan toe bestaat uit welgeteld vijf nummers. Na die vijf nummers wil het publiek méér, schreeuwt om meer, kríjgt ook meer, maar wel meer van hetzelfde, want BFT heeft nog maar vijf nummers. Nog vóór het optreden is begonnen, komen er al drie nieuwe aanvragen voor optredens binnen. Allemaal in de Achterhoek.". De Achterhoek is een nieuwe band rijker! Vanaf die 1e januari 1990 speelt Boh Foi Toch vele zalen en feesttenten in midden- en Oost-Nederland plat. In de beginjaren gemiddeld 50 à 60 optredens. De stijl muziek die BFT maakt wordt langzaam maar zeker een eigen interpretatie van cajun, rock, zydeco, tex-mex, country, polka's en walsen. In 1992 wordt op aandringen van vele fans en van Willem de eerste cd "Zeet de jongs" uitgebracht, die op een niet alledaagse manier aan de man wordt gebracht. Het wordt een cd, in eigen beheer opgenomen en de distributie moet dus ook zelf worden geregeld. Een gouden greep blijkt de SRV man te zijn. SRV-wagens nemen de cd op in het warenpakket en zo kan de klant aan huis de cd aanschaffen, samen met de yoghurt en de karnemelkspap. Al met al en mede dankzij dit distributiesysteem gaat het schijfje meer dan 50.000 keer over de toonbank! De tweede cd "Veur pauwen en poeten" verschijnt eind 1993, gevolgd door nummer drie: "Den straotfox en andern" uit 1995. Een paar jaar later laat Jan Manschot weten, dat hij een andere muzikale weg wil inslaan en verlaat BFT in 1997. Han Mali, drummer van de juist ter ziele gegane The Tim Disney Band volgt Jan op en is voor het eerst bij BFT te horen op de vierde cd: "Boekspek", die in oktober 1997 het licht ziet. Vanwege het tweede lustrum van BFT verschijnt in 2000 de live cd "Foi foi toch, 10 jaor Boh Foi Toch". Opgenomen, zowel beeld als geluid, in de kleine zaal van schouwburg Amphion in Doetinchem. Eind 2005 geeft ook Ferdi Joly te kennen te willen stoppen, omdat hij weer gevraagd is door Normaal. Na 16 jaar BFT houdt Ferdi het voor gezien. BFT gaat op zoek naar een vervanger/opvolger en vindt die na niet al te lange tijd in de ex-Normaal gitarist Paul "Mealmoes" Kemper. Als doelgroep is ooit gekozen: de oudere jongere. Te oud voor de disco, te jong voor het 50+bal. Door de jaren heen blijkt echter, dat het publiek veel gemêleerder is, dan ooit gedacht. Voor het gemak scharen we ons publiek nu onder de noemer "vanachttotachtentachenteg". De jongeren staan vooraan in de tent en brullen nummers luidkeels mee, de wat oudere fan zorgt ervoor, dat hij wat uit de decibellengevarenzone staat en geniet al meeneuriënd van Beernd van Kuperi-j, Vrouw Begeerdink, Mientjen, Mansleu, Bierman en Hee hee hoo hoo. Wat achttien en een half jaar geleden als een geintje is begonnen met een enorm repertoire van wel vijf nummers, is tegenwoordig een niet meer weg te denken fenomeen uit de Achterhoekse muziekcultuur. De vier muzikanten van BFT hebben alle hun wortels in de Achterhoek. Diezelfde Achterhoek, die in veel van hun nummers als de kleinschalige samenleving wordt bezongen, geschilderd, gelauwerd en op de hak genomen. De verkoopcijfers van de cd's en de drukbezochte optredens tonen nog steeds aan, dat BFT razend populair is in, met name, het oosten des lands. De band speelt dampende en stampende feestmuziek, gelardeerd met inhaakwalsen, melancholische nummers, up tempo rock en country-achtig werk. Het publiek verzorgt veelal de refreinen, die uit volle borst en volle dorst worden meegezongen. Kemper knettert, Mali shuffelt, Te Molder dreunt en Keuper trekt en douwt zich te barsten! De geheel eigen manier van presenteren van Hans Keuper en de onverwacht goede muzikale symbiose van deze vier Achterhoekers zorgen ervoor, dat elk optreden van Boh Foi Toch tot een zeer speciale gebeurtenis verwordt, die je niet snel vergeet! Boh Foi Toch: tjongejonge, het is me wat, en dat ís 't ook!