Paul Carrack Pop, Engeland
De “man met de gouden stem,” de Britse multi-instrumentalist en singer/songwriter Paul Melvin Carrack werd in 1951 geboren in Sheffield, Groot-Brittannië.
Weinig mensen kennen zijn naam, iedereen kent zijn werk. Zijn spel op alle denkbare instrumenten en met name zijn unieke, zeer herkenbare stem is te horen op talloze wereldhits.
De lijst van artiesten en bands waarmee hij samenwerkte, is duizelingwekkend, met grote namen als Sting, Phil Collins, de Eagles, Elvis Costello, Diana Ross, Rod Stewart, Madness, John Hiatt, the Pretenders, Michael McDonald (Doobie Brothers), Tom Jones, Elton John, Van Morrison, Simply Red, Mariah Carey, Ringo Starr (The Beatles), BB King, Mike Rutherford (Genesis) en Eric Clapton.
Paul Carrack speelde orgel op Elton Johns “Made in England” (1995) en “The Big Picture” (1997). Hij maakte deel uit van Roxy Music, op “Manifesto” zelfs als officieel bandlid (1979), en verzorgde vocals bij Roger Waters’ “The Wall”-project, bijvoorbeeld bij de legendarische uitvoering in Berlijn (1990). Met Mike and the Mechanics maakte Carrack de klassieker (en voor een Grammy Award genomineerde) “The Living Years”. Hij schreef en zong de Ace-klassieker “How Long (Has This Been Going On?)” in 1975. Zijn grootste solohit was "Don't Shed a Tear" (1987).
Carrack is een alleskunner. Op zijn in 2003 verschenen album “It Ain’t Over”, dat uitkwam op zijn eigen label, componeerde, arrangeerde, produceerde en speelde hij vrijwel alles zelf - drums, gitaar, toetsen. In 2012 maakte BBC Four een documentaire over zijn leven en werk, getiteld “The Man with the Golden Voice”.
Tot de dag van vandaag treedt hij op, bijvoorbeeld in het GelreDome tijdens Wit Licht van Marco Borsato (2008). Nog immer is hij een veelgevraagd sessiemuzikant. Om zijn bijzondere plek binnen de Eregalerij van de Popmuziek te onderstrepen, zong hij bij Eric Clapton's 50-year Anniversary Tour "Tempted", "How Long", en de toegift "High Time We Went".
