Lucibela Morna-Coladera, Kaapverdië
Deze jonge Kaapverdiaanse werd in 1986 geboren op São Nicolau, een van de Barlavento-eilanden - de 'bovenwindse' eilanden ten noorden van de Sahel-archipel. Laço umbilical (2018) is haar eerste album.
Lucibela is als een glimlach; een frisse bries die door de bloeiende bougainville blaast. De jonge Kaapverdiaanse werd in 1986 geboren op São Nicolau, een van de Barlavento-eilanden - de 'bovenwindse' eilanden ten noorden van de Sahel-archipel. Nu heeft ze haar eerste album gemaakt, Laço umbilical, de navelstreng die de zangeres met haar land verbindt.
Op dertien tracks onderzoekt Lucibela-the-voice-of-gold de vraagstukken van haar geboortegrond: het vrouw-zijn en een Kaapverdiaanse zijn, ver weg wonen en van sensualiteit en gratie houden. Het geheim van Lucibela's buitengewone vocale techniek ligt in haar vermogen om het diepe register van de grote sambistas van Brazilië te verkennen terwijl ze er een opwindend vibrato toevoegt.
Geschreven door oude meesters zoals Manuel de Novas en de generatie die volgde (Jorge Humberto, Betu enzovoort), bestrijken de liederen uit het traditionele repertoire waar Lucibela een meester in is, tientallen jaren. Lucibela behoort- net als Elida Almeida die twee van de nummers schreef - tot een nieuwe, ongeremde generatie. De twee jonge vrouwen nemen gitaren, cavaquinho, saxofoon, accordeon en viool - alle muzikale hoorns des overvloeds van de eilanden - en mengen ze in de cocktailshaker van tabletcomputers en televisie. Lucibela laat een intrigerende intensiteit horen, van pure emotie tot gewaagde gokken en felle oppositie. Laço Umbilical's arrangeur en muzikale regisseur is de ingenieuze acrobaat Toy Vieira, de medewerker van Cesaria Evora, die ook met Lura heeft gewerkt.
Lucibela groeide op in São Vicente, waarvan de haven Mindelo om een aantal redenen beroemd is. De stad was de thuisbasis van een van de eerste middelbare scholen op de Portugese koloniën. Amilcar Cabral studeerde daar voordat hij in 1975 de vader van de onafhankelijkheid werd. Lucibela's moeder was een weduwe met een staatspensioen. Vastbesloten dat haar kinderen een goede opleiding zouden krijgen, verhuisde ze naar Mindelo en schreef ze hen in op de school.
Lucibela houdt van zingen en Mindelo is ook een muzikaal paradijs omdat Braziliaanse, Cubaanse, Engelse en Portugese zeelieden de zaden van de coladera, creoolse en gemengde genres hebben geplant, wereldwijd bekend gemaakt door een van zijn illustere zangeressen, Cesaria Evora, geboren in Mindelo.
Onder Lucibela's lieve, glimlachende uiterlijk zit een vrouw die ook de ontberingen van het leven heeft meegemaakt. Die onvermijdelijke betrokkenheid heeft haar ongetwijfeld begiftigd met haar extreem vrouwelijke intuïtie. Toen ze in het laatste jaar van de middelbare school zat, stierf haar moeder en liet de familie berooid achter. Om de dromen van haar verloren moeder te volgen, moest Lucibela een baan vinden die betaalde .. en de tiener had een talent: zingen. Ze was natuurlijk dol op bossa nova, maar luisterde ook naar de Braziliaanse pop op de radio. Dus vormde ze een groep met vrienden die, net als zij, jazz en rock verkozen boven traditionele genres.
Lucibela besefte slim dat ze de kost kon verdienen door te zingen in de hotels en bars van Mindelo, bezocht door toeristen die lokale liedjes wilden horen. Dus begon ze het repertoire van Cesaria Evora te spelen, te beginnen met Nutridinha, een vrolijk, prachtig vervaardigd lied over slechte meisjes.
Lucibela sloot zich aan bij de Mindel Som-band en vertrok naar het eiland Sal, waar ze de rol van hotelzangeres nieuw leven inblies, vooral in Morabeza. Toen kreeg ze een contract om te zingen op het zandduineiland Boa Vista. Ze herinnert zich hard werken en veel leren over vocale techniek, het repertoire en hoe het publiek voor zich te winnen. In 2012 ging ze in Praia, de hoofdstad van haar land wonen, waar ze Mario Lucio ontmoette, de ervaren Kaapverdiaanse minister van Cultuur, die een eclectische, goed bereisde songwriter en performer was. Ze ontmoette ook Kaku Alves, die bijna 15 jaar Cesaria Evora's gitarist was. Lucibela zong in het Quintal da Musica en nam deel aan de tv-talentwedstrijden Talento Estrela en Estrela Pop, waar ze de finales bereikte.
Ze wilde graag meer tijd doorbrengen met haar familie en dochter en verhuisde onlangs naar Lissabon. Lucibela legt uit dat om door te leren en het contact niet te verliezen, en omdat zingen een openhartige, persoonlijke ervaring is, ze nog steeds optreedt op de pleinen en straten. Wanneer ze dat vermeldt, verlicht een zalige glimlach zachtjes haar gezicht.
(Biografie geschreven door Véronique Mortaigne)
