Mahala Raï Banda Balkan Dance
Met zigeunerbloed als bindende factor, speelt Mahala Rai Banda adembenemende en gepassioneerde muziek, waarin verder tegenstellingen veelvuldig naar voren komen, maar leidt tot een buitengewoon bijzondere mix! Niet alleen in de samenstelling van de bandleden zien we verschillen (combinatie van zigeunermuzikanten en voormalige leden uit het communistisch leger), maar ook in het gebruik van de verschillende instrumenten. Van rauwe viool en accordeon tot ‘funky' percussie en strakke koperblazers. Een feest dat alleen kan ontstaan in de zigeuner getto's rond Boekarest!
BIOGRAFIE
De naam van deze Roemeense band kwam je misschien al eerder tegen op de 'Electric Gypsyland' CD die ook bij Crammed Discs uitkwam. Mahala Raï Banda is een sensationele band uit de zigeuner getto (Mahala) van Boekarest. Dit debuut album is in Roemenië opgenomen en gemixt in samenwerking met ‘Electrogypsy wizard' Shantel. Letterlijk vertaald betekent de bandnaam "adellijke band uit het getto" en ze combineren een verrassende verzameling van trends en stijlen. Mahala beweegt zich rond twee polen, een familiaire kern, dichtbij die van die andere Roemeense band Taraf de Haïdouks en de tweede groep zijn soldaten buiten dienst, oorspronkelijk afkomstig uit Moldavië.
De ene helft zijn kinderen van de generatie die het kleine dorp Clejani verlieten om zich te vestigen in de getto's van Boekarest. Familie van de inmiddels overleden Nicolae Neacsu (een vermaard zigeunerviolist en muzikaal leider van Taraf de Haïdouks). Inmiddels tussen de 20 en 25 jaar oud, hebben ze hun hele leven lang muziek gemaakt en zijn daarmee ontsnapt aan een mogelijk leven vol bendes en drugs. Ze verdienden hun geld met het spelen op Roemeense bruiloften, maar door de dagelijkse stedelijke invloeden zijn ze tevens ondergedompeld in een moderne cultuur, waardoor het repertoire een "poppy" twist kreeg.
De tweede groep, eveneens zigeuners, maar oorspronkelijk afkomstig uit Moldavië (naast de Oekraïne) heeft hun hele leven doorgebracht in het leger. Vanaf hun veertiende levensjaar werden ze daar door hun ouders heen gestuurd, ten einde een fatsoenlijke opvoeding te garanderen. Ook al was in het Communistische tijdperk iedereen een "comrade" (een gelijke), in de praktijk stonden de zaken er iets anders voor. Hun donkere huidtint zorgde er vaak voor dat deze jongeren in het vrijwel toekomstloze militaire leven terechtkwamen. Daar kregen ze in feite op grondige wijze muziekles, plus de hele geschiedenis erachter. Op het hoogtepunt van Ceaucescu's regering waren er 30.000 muzikanten in het Roemeense leger, voornamelijk spelend bij publieke en officiële gelegenheden. Nu uit dienst en levend van een klein "pensioen", werden ze ontdekt terwijl ze speelden in een Duits restaurant in Boekarest. Dankzij de krachtige ritmes en de inventieve arrangementen, voorspel ik deze band een belangrijke rol in de onweerstaanbare opkomst van de Balkan zigeunermuziek.
