TripAroundTheWorld

Op zijn laatste album Lonji (ver weg) experimenteert Tcheka nog een beetje door. Met de Braziliaanse akoestische rocksuperster Lenine als producer, blijft Tcheka trouw aan zijn rijke akoestische akkoorden en Afro-Creoolse ritmes, terwijl hij er meer elektronische elementen in verwerkt en sfeerbepalende ‘sounds' die de tracks een frisse, futuristische gevoeligheid geven.

Het gevoel van koel water op de nieuwe versie van Primeru bes kin ba Cinema, de hitte en spanning van Língua Pretu [zwarte tong] en Ana Maria en de surrealistische sfeermuziek van Lonji bijvoorbeeld. De percussie is meer aanwezig op deze plaat - een ongewone botsing van Kaapverdische, West-Afrikaanse en Afro-Braziliaanse ritmes - die soms zacht en speels zijn en andere momenten onbeschaamd en donderend. Goed bewaard is echter de levendige lyriek van Tcheka's vocalen met de steeds aanwezige gevoeligheid en kwetsbaarheid.

Tcheka is zonder twijfel een jonge meester van een kunst die hij zelf heeft uitgevonden. Moeilijk in woorden te vatten. In tegenstelling tot de journalistieke opinie, is hij noch een modernist, noch een traditionalist en zijn muziek is bestand tegen welke categorisatie of vergelijking dan ook. Terwijl hij refereert aan verschillende Kaapverdische genres (batuku, funaná, finason, tabanka, morna en coladera), is Tcheka's muziek ook een druk kruispunt van Caribische, Braziliaanse en Afrikaanse pop en traditionele vormen, folk, jazz, blues, rock, literatuur, antropologie en film. Nooit gewoon "van Santiago", nooit gewoon Kaapverdisch en nooit gewoon muziek. Wat Tcheka laat horen is misschien wel een compleet nieuwe visie op wat het betekent om Creools te zijn in de tijd van globalisatie. Om een hybride product te zijn van de historische krachten van slavernij, kolonisatie en nationale onafhankelijkheid. Maar op hetzelfde moment ook diep geraakt te worden door postmoderne krachten; de groeiende onvermijdelijkheid van het reizen en transnationale ontmoetingen, de opkomst van nieuwe regimes van kennis, kunst en kapitalisme en de almaar groter wordende onafscheidelijkheid van technologie en de menselijke verbeeldingskracht.

Department of Anthropology / Harvard University