Nynke Laverman Streektaal, Nederland
Een taal met een rijke historie en een verrassende poëtische kracht. Al sinds de start van haar carrière laat Nynke zich inspireren door muziek van over onze landsgrenzen, van de Portugese fado tot verschillende Latijns Amerikaanse stromingen.
Ze heeft ondertussen een volkomen eigen stijl ontwikkeld, waarin duidelijk de mediterrane muziekgenres doorklinken en waarin de Friese taal een centrale rol speelt. Ze maakte tot nu toe drie albums die bekroond werden met onder andere een Gouden Plaat, een Edison en de Piter Jelles-priis, een Friese literaire prijs.
Nynke Laverman groeide op in een klein dorp in Friesland. Ze studeerde in 2002 af aan de Akademie voor Kleinkunst in Amsterdam en maakte een jaar later haar debuut met Sielesâlt.
Op dit album introduceerde zij de ‘Friese fado’, een combinatie die nog niet eerder gehoord was. Ze vertaalde gedichten van Slauerhoff in het Fries en zong ze op composities van Custódio Castelo. De melancholie en de puurheid van haar vertolkingen raakte een groot publiek.
Het album werd goud en Nynke ontving de Piter Jelles-priis, een literaire prijs voor haar vertalingen.
In 2005 maakte ze haar tweede album De Maisfrou. Ditmaal diende Mexico als voedingsbodem en liet zij de teksten schrijven door de Friese dichteres Albertina Soepboer. Mexicaanse, Cubaanse en Argentijnse invloeden kwamen haar muziek binnen en zorgden voor een uitbundiger album.
De tournee eindigde in een volledig uitverkocht Concertgebouw in Amsterdam.
Voor haar derde album Nomade (2009) trok Nynke ter inspiratie naar de steppen van Mongolië waar ze een maand lang verbleef bij een nomadenfamilie. Voor het eerst schreef ze alle teksten zelf en verkende ze samen met gitarist/producer Ward Veenstra nieuw muzikaal terrein door gebruik te maken van beats en elektronica en door samen te werken met de bekende IJslandse producer Valgeir Sigurdsson, die een aantal nummers op het album mixte. In 2010 werd Nomade bekroond met een Edison in de categorie pop/theater.
Als zangeres/actrice werkte Nynke mee aan verschillende theater- en dansproducties. Haar laatste uitstapje op dat gebied was Tidal, een voorstelling die ze in 2010 bij Noord Nederlandse Dans ontwikkelde samen met choreograaf Stephen Shropshire en componiste Anne Parlevliet, een ontmoeting tussen stem en lichaam, tussen geluid en beweging.
Datzelfde jaar vertaalde ze Shakespeare’s Macbeth in het Fries voor toneelgezelschap Tryater.
